حافی به معنی پابرهنه است. و لقب یکی از پرهیزگاران و مؤمنین درگاه حق تعالی. بشر حافی مردی خوش گذران بود. در یکی از شب هایی که مشغول شراب خواری و خوش گذرانی بود، به واسطه ی کلام امام موسی کاظم علیه السلام که فرمود: " اگر این مرد بنده ی خدا بود، حتما از خدا شرم می کرد."؛ از رفتار خود پشیمان شد و پابرهنه به دنبال امام دوید و توبه کرد. بشر تا پایان عمر خود پا برهنه راه می رفت ، زیرا در حالی که پا برهنه بود نور الهی وجودش را فرا گرفت و نفس پاک امام موسی بن جعفر علیه السلام او را متحوّل کرد. به همین دلیل به « بشر حافی » معروف شد.